KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Jefke

* 10 november 2000 †

Monique en Michel

Ons engelbewaardertje

Ons engelbewaardertjeJefke werd geboren na een zwangerschap van 34 weken.
De zwangerschap is in zijn geheel goed verlopen zonder problemen. De geboorte was voorzien voor 25 december 2000. Dit was dus een mooie periode om ons 10de kindje te verwelkomen.
De avond voor de bevalling zijn wij nog laat televisie aan het kijken geweest en niets wees op een drama dat zich zou voltrekken. Rond 2 uur werd ik wakker en ik voelde dat er iets mis was. Ik ging naar het toilet en zag dat ik bloed verloor. Ik heb dan mijn man wakker gemaakt en toen begon ik echt te bloeden zonder stoppen. De dokter werd gebeld en de ziekenwagen. Wij maakten onze oudste zoon wakker om te zeggen dat wij naar de kliniek gingen. Ik voelde mij ondertussen echt leeg lopen en voelde ook geen beweging meer.

In de ziekenwagen zat de dokter die mij nog probeerde te sussen met lieve woorden. In de kliniek aangekomen, heeft men mij direct naar de operatiekamer gebracht en daar werd ik volledig onder narcose gebracht. Toen ik wakker werd hoorde ik vage stemmen en was er ook mijn broer en mijn man. Dat mijn broer er was op dat uur in de nacht deed bij mij al een belletje rinkelen. Mijn broer is nu wel altijd een van de eersten die mij komt bezoeken na een bevalling maar niet om 5 uur in de morgen. Ik vernam toen het slechte nieuws dat ons kindje doodgeboren was. De placenta had los gelaten en ons kindje had geen teken van leven meer gegeven.
Men heeft nog geprobeerd om hem bij te brengen maar dat heeft men na 45 minuten opgegeven. Hij zou te zwaar gehandicapt zijn geweest door zuurstofgebrek. Op dat moment kon ik echt niet normaal reageren. Ik wou het niet aannemen en zelfs toen men Jefke bracht. leek het of hij sliep. Hij was zo mooi en perfect dat het niet te geloven was dat hij dood was. Hij is een tijdje bij ons op de kamer gebleven en werd dan weggebracht. Men heeft nog zijn voetjes en handjes afgedrukt op papier en foto's gemaakt.

In de namiddag zijn zijn broers en zus afscheid komen nemen. Voor de kleinsten was dit moeilijk om uit te leggen. Ik ben dan nog een paar dagen in de kliniek gebleven. De donderdag van de volgende week op 16/11/2000 hebben wij Jefke begraven. Het was een mooie dienst. Hij is daarna begraven op het kerkhof.

Op zijn bidprentje hebben wij volgende tekst gezet die ik zelf geschreven heb:

Dag Jefke.dag kleine lieve schat
Wij hadden jou zo graag lief gehad
Het heeft niet zo mogen zijn
Dat gaat gepaard met heel veel pijn
Wat je niet gekend hebt kan men niet missen, denkt men
Maar ik heb jou wel gekend, ik heb jou gevoeld
Ik heb jou eten gegeven, ik heb met jou gesproken
en nu zo dicht bij de eindstreep
werd jij van ons weggenomen
Ja was zo af, zo perfect
Dag engeltje van ons, wij zullen je nooit vergeten
Altijd zal jij ons tiende kindje zijn

Tot op de dag van vandaag zijn wij nog steeds niet over ons verdriet heen. Jefke zal altijd in onze gedachten blijven.

Monique en Michel Laporte-Cotteleer
Stefan, Kim, Evy, Tom, Ben, Mike, Jordi, Guyke, Yves en Jefke*

Ons Jefke